مبنای علمی این مقاله توسط سازمان تایید نمی شود.صرفاً بیان یک دیدگاه چدید می باشد.همچنین سازمان آماده درج مقالات مهندسان مکانیک می باشد.
اشتباه‌های علمی در مصرف گاز
.jpg)
برخی مردم تحت تاثیر تبلیغات و با رویای استقلال در مصرف انرژی در مجتمع‌های مسکونی به‌راحتی زندگی خود را به خطر می‌اندازند اما با نگاهی به توصیه‌های اشتباه کارشناسی منشأ این رفتارهای اشتباه مشخص می‌شود.
یکی از اشتباه‌های علمی این است با وجودی که مبحث نوزدهم مقررات ملی ساختمان برای حفظ منافع ملی و همچنین کاهش گازبهای خانوار روش‌های مناسبی در عایق‌کاری و درزبندی ارائه کرده اما کارشناسان شرکت گاز دایما سفارش می‌کنند در استفاده از بخاری حتماً باید زیر درها به اندازه کافی باز باشد تا اکسیژن به محل زندگی برسد. در برنامه‌های تلویزیونی نکاتی مطرح می‌شود که به سود مصرف‌کننده گاز نیست. به عنوان مثال کدام اصل علمی اثبات کرده که شعله تجهیزات گازسوز باید کاملاً آبی باشد؟ شعله آبی حکایت از وجود هوای اضافی در فرایند احتراق است. مجریان تبلیغات تلویزیونی بینندگان را تشویق می‌کنند که اگر شعله آبی نبود به تعمیرکار مراجعه کنند اما ایجاد شعله کاملاً آبی تا حدی که وقتی از روبه‌رو به شعله نگاه می‌کنید پشت آن دیده شود حکایت از حضور حداقل 40 درصد هوای اضافه دارد که این میزان حداقل 30 درصد راندمان احتراق را کاهش می‌دهد.
یکی از راه‌های موثر در بهینه‌سازی مصرف انرژی و همچنین حفظ سلامت ساکنان خانه هنگام استفاده از وسایل گرمایشی، کنترل شرایط احتراق است اما با نصب تجهیزات احتراقی در محل زندگی، عملاً بسیاری از قابلیت‌های کنترل شرایط از بین می‌رود.
برای حفظ کیفیت احتراق در وهله اول لازم است میزان هوای ورودی به محفظه احتراق تحت کنترل باشد. کاهش میزان هوای احتراق از حد مقادیر تعریف شده می‌تواند احتراق ناقص، کاهش بهره‌وری گاز و خطرات زیست محیطی ایجاد کند. در عین حال، افزایش میزان هوای احتراق از مقادیر تعریف شده نیز می‌تواند موجب احتراق ناکارآمد و مصرف سوخت بالا شود.
نخستین گام در حفظ شرایط احتراق از نظر میزان هوای اصولی، استفاده نکردن از تجهیزاتی است که هیچ‌گونه کنترلی روی هوای احتراق ندارند. یک احتراق کارآمد و بهینه، به ازای هر حجم گاز (یک مترمکعب) تنها 10 مترمکعب هوا نیاز دارد اما تجهیزاتی مانند بخاری، شومینه، پکیج دیواری غیر هرمتیک، آبگرمکن و... حجم بیشتری از هوا را وارد کوره احتراقی می‌کنند و میزان ورود هوا در این تجهیزات از کنترل مصرف‌کننده خارج است. ورود هوای اضافی به کوره این تجهیزات که طبیعتاً از هوای درون منزل تامین می‌شود، علاوه بر کاهش کارایی سوزاندن سوخت و افزایش مصرف گاز، باعث کاهش میزان اکسیژن در محل زندگی شده و خطرات خاص خود را بر سلامت اعضای خانواده بر جای خواهد گذاشت.
اگر به آمارهای موجود در میزان مصرف انرژی گاز دقت کنیم، در ایران هموطنان برای هر متر مربع از ساختمان به‌صورت میانگین 320 کیلووات ساعت گاز مصرف می‌کردند. در پنج سال اخیر نیز بر شدت انرژی مصرفی افزوده‌اند و مقادیر مصرف را افزایش داده‌اند در حالی که در اروپا میزان مصرف از 120 کیلووات ساعت بر مترمربع به عدد 52 تا 60 کیلووات ساعت بر مترمربع رسیده است.